อีกร้อยปี ต่อจากนี้

อีกร้อยปี
ก็จะไม่มีใครจำชื่อเราได้แล้ว
แม้กระทั่งญาติพี่น้องเรา ลูกหลานเรา
ก็แทบไม่สนใจจะจำด้วยซ้ำ
อีกร้อยปี
ก็ไม่มีใครจำได้แล้ว
ว่าเราทำธุรกิจอะไร สร้างผลงานอะไรไว้
อีกร้อยปี
ก็ไม่มีใคร นึกถึง พูดถึง สนใจเราแล้ว
ว่าเราเคยเป็นใคร มาจากไหน
และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ
เราทุกคนอยู่กันไม่ถึงร้อยปีหรอก
เดี๋ยวก็ตาย เดี๋ยวก็ต้องจากกัน
เดี๋ยวก็ต้องต่างคนต่างไป
วันนึงคุณจะเข้าใจชีวิตว่า
แท้ที่จริง ไม่มีใครสนใจเราหรอก
ไม่มีใครสนใจทรงผมเรา รอยสักเรา
รถที่เราขับ ตำแหน่งที่เรามี สุดท้าย
ผู้คนต่างสนใจแต่ชีวิต และเรื่องของตัวเอง
อย่ามีชีวิตอยู่เพื่อเอาชนะใคร
ซื้อข้าวของมาเพื่อข่มใคร หรือต้องการ
ให้ใครต่อใคร…ยอมรับเราเลย
อย่ามีชีวิตอยู่เพื่อโกรธหรือเกลียดใคร
เพราะมันเป็นเรื่องที่โคตรน่าเสียดาย
กับการเสียเวลาใช้ชีวิตดีๆ นั่งโกรธนั่งเกลียดใคร
ล้มเหลว ก็อย่าเสียใจนาน เสียเวลา
สำเร็จ ก็อย่าภูมิใจนาน เสียเวลา
อย่าดีใจ หรือเสียใจกับอะไรนานๆ
……………………………………………………………………
บทความดีๆจาก : สิริทัศน์ สมเสงี่ยม